Niemal od samego początku swojego istnienia monitory interaktywne oferowały możliwość rozbudowy o opcjonalny komputer pod wdzięczną nazwą OPS. Taki zestaw pozwalał w jednej obudowie zamknąć wielkoformatowy monitor dotykowy wraz z pełnoprawnym komputerem z systemem Windows, uzyskując wydajne rozwiązanie all-in-one. Zdarza się jednak, że użytkownicy szukają alternatyw dla tego rozwiązania. Doradzamy jakie są możliwości.
Słowem wstępu – „Standard OPS”
OPS czyli Open Pluggable Specification powstał w 2010, a jego twórcą był Intel. Stworzenie nowego standardu miało na celu ujednolicenie architektury pozwalającej integrować wyświetlacze i odtwarzacze treści (media playery) celem ułatwienia instalacji, obsługi i zmniejszenia kosztów implementacji rozwiązań w branży Digital Signage. Czy misja się udała? Tyle lat po premierze oryginalny intelowski standard jest wciąż obecny na rynku i stosowany przez wielu producentów.
Co jednak o wiele ciekawsze intelowski Open Pluggable Specification posłużył jako inspiracja do stworzenia rozwiązań nawiązujących do tych samych założeń, ale poza tym z oryginałem mających niewiele wspólnego. Dlatego też znajdująca się w nagłówku fraza standard OPS opatrzona jest cudzysłowem. Wielu producentów opracowało własny „standard OPS”, co powoduje wiele niedomówień. Dlatego dziś w nomenklaturze hasło OPS (albo komputer OPS) funkcjonuje często jako określenie sprzętu, który można zabudować we wnętrzu monitora do digital signage lub monitora interaktywnego.
Co zamiast?
1. Wbudowany Android – zawsze pod ręką
Najprostszym rozwiązaniem będzie wykorzystanie wbudowanych możliwości monitora interaktywnego. Wbudowany we wszystkie nowoczesne monitory interaktywne system Android pozwala na zaspokojenie większości podstawowych potrzeb użytkowników monitorów, dzięki takim narzędziom jak:
- wbudowana przeglądarka internetowa,
- możliwość odtwarzania plików audio, wideo, obrazów, pdf-ów czy nawet plików Office,
- wbudowany tryb białej tablicy,
- możliwość instalowania aplikacji Android (zazwyczaj w ograniczonym zakresie).
Taka paczka narzędzi pozwala wykorzystać monitor interaktywny jako multimedialne centrum edukacyjne, choć posiadające pewne ograniczenia wynikające z faktu, że większość narzędzi edukacyjnych dedykowanych jest jednak dla systemu Windows. Także bardziej rozbudowane strony (np. platformy edukacyjne) mogą mieć problemy z działaniem na przeglądarkach Androidowych.
Plusy
+ zawsze na pokładzie (za darmo)
+ idealne do podstawowych czynności
+ wygodny tryb białej tablicy
+ szybka obsługa i brak potrzeby podłączania dodatkowych urządzeń
+ nie zużywa żadnej dodatkowej energii
Minusy
– ograniczona funkcjonalność: nie wszystkie aplikacje i programy można zainstalować, wybrane formaty plików multimedialnych nie są wspierane
– mniejsza płynność działania przeglądarki i odtwarzacza plików (w przypadku większych plików)
– brak opcji konfiguracji
– trzeba podłączyć kabel LAN lub moduł wi-fi, aby uzyskać dostęp do internetu
2. Laptop lub komputer stacjonarny
Komputer – czy to w formie laptopa czy komputera stacjonarnego jest obecny w każdej szkole. Często posiada również zainstalowane oprogramowanie edukacyjne, które jest wykorzystywane przez nauczycieli. Czy zaopatrując się w nowoczesny monitor interaktywny szkoła jest zmuszona do modernizacji sprzętu komputerowego? Absolutnie! Niemal każdy, nawet starszy komputer można podłączyć do monitora interaktywnego i sterować nim za pomocą ekranu dotykowego. Istotnym jest tylko, aby był wyposażony w odpowiedni system operacyjny, port USB i wyjście wideo VGA, HDMI, DVI czy DisplayPort.
Wracając do systemu operacyjnego: zalecane systemy to te z rodziny Windows, najlepiej od wersji 7. Samo podłączenie na linii monitor – komputer jest proste, a odpowiednie okablowanie jest zawsze w paczce z akcesoriami. Dodatkowo każdy dobry monitor posiada w zestawie oprogramowanie edukacyjne działające na systemie Windows, co sprawia, że użytkownik może korzystać z trybu białej tablicy, narzędzi przedmiotowych i innych udogodnień dostępnych w aplikacji.
Plusy
+ działa nawet ze starszymi komputerami
+ pozwala wykorzystywać zakupione wcześniej oprogramowanie edukacyjne i inne zasoby
+ większa biblioteka aplikacji i oprogramowania (system Windows), większe wsparcie dla niestandardowych formatów
+ dedykowane tryby działania dla ekranów dotykowych (systemy Windows 8 i wyższe)
+ generalnie szybsze działanie w porównaniu do wbudowanych modułów Android
+ zazwyczaj nie trzeba szkolić z obsługi
+ zazwyczaj łatwiejszy dostęp do internetu (np. wbudowane wi-fi w laptopach)
+ w przypadku laptopa możliwość łatwego odłączenia i przeniesienia do innej sali
Minusy
– wymaga podłączenia i konfiguracji (zwłaszcza w systemach innych niż Windows 7, 8 i 10)
– rozwiązanie zewnętrzne, wymagane minimum dwa kable pomiędzy komputerem, a monitorem
– wolniejsze działanie na starszym sprzęcie
– największe zużycie energii wśród przedstawionych rozwiązań
3. Intel Compute Stick
Jeszcze niedawno Intel Compute Stick znalazłby się raczej w zestawieniu ciekawostek, ale udało nam się zdobyć to rozwiązanie, przetestować i zostać przyjemnie zaskoczonym! Compute Stick to miniaturowy komputer oparty na systemie Windows podłączany bezpośrednio do złącza HDMI, dodatkowo zasilany kablem USB. Niewielkie wymiary sprawią, że wraz ze wszystkimi kablami łatwo ukryć go z tyłu monitora.
Niestety miniaturyzacja ma swoje wady z których najpoważniejszym jest niezbyt imponująca specyfikacja. W połączeniu z monitorem interaktywnym świetnie obsłużymy odtwarzanie plików, czy prezentacji PowerPoint, ale już kilka otwartych okien przeglądarki może spowodować, że Intel Compute Stick dostanie zadyszki, co znacznie obniży komfort użytkowania.
Plusy
+ niewielkie wymiary sprawiają, że to dobra alternatywa dla komputera OPS
+ oparty na systemie Windows, co daje dostęp do sporych zasobów i aplikacji, nie wymaga również szkolenia z obsługi
+ stosunkowo niedrogie rozwiązanie – zazwyczaj sprzedawane z zainstalowanym i aktywowanym systemem Windows 10
+ wbudowane wi-fi daje błyskawiczny dostęp do zasobów internetu
+ zaskakująco dobrze działa z ekranami dotykowymi – idealny do niezbyt wymagających scenariuszy
+ bardzo niskie zużycie energii
Minusy
– słabe parametry powodują szybkie łapanie zadyszki i wolniejsze działanie całego systemu
– ograniczenia związane z parametrami (wielkość dysku twardego/ szybkość procesora i grafiki) powodują, że na Compute Sticku nie uruchomimy bardziej rozbudowanych programów
– wymagana podstawowa konfiguracja związana z podłączeniem
– niewielki wybór – dostępne tylko dwie oficjalne wersje
4. Intel NUC lub inne minikomputery
To, że Intel jest wiodącym „producentem standardów” można wywnioskować po kolejnej pozycji z Intel w nazwie – czyli NUC. Te minikomputery są niezwykle uniwersalne, a ich potencjał jest znacznie większy niż w przypadku Compute Sticków. Wszystko przez znacznie większą wydajność i zdecydowanie większe możliwości konfiguracji. Intel NUC wciąż jest bardzo kompaktowym rozwiązaniem (wymiary zazwyczaj nie przekraczają 12 x 5 x 12 cm), które można zamontować obok monitora czy z tyłu. Równocześnie komputery w standardzie Intel NUC są dużo droższe niż Compute Stick, a ceny bardziej zaawansowanych konfiguracji sprawiają, że zaczynamy myśleć czy jednak laptop lub OPS nie będzie lepszym rozwiązaniem.
Całe szczęście nie tylko Intel produkuje rozwiązania w tej architekturze, dzięki czemu dostępne są też nieco bardziej przystępne cenowo alternatywy. Jak wszystkie tego typu komputery zazwyczaj działają w oparciu o system Windows co spowoduje, że podzielają wszystkie płynące z tego zalety (i wady). Mają tez zdecydowanie więcej możliwości podłączeniowych i możliwość montażu w standardzie VESA.
Plusy
+ najbardziej zbliżona jakościowo do OPS alternatywa, zdecydowanie wydajniejsza od Compute Stick
+ dowolność konfiguracji (zarówno parametry sprzętowe jak i system)
+ niewielkie wymiary i ciekawy design obudowy – dobrze komponuje się z z Avtek TS Pro4K czy CTOUCH Laser Air +
+ montaż z wykorzystaniem VESA i spore możliwości podłączeniowe
+ niskie zużycie energii
Minusy
– wysoka cena w porównaniu do tradycyjnych komputerów stacjonarnych czy nawet niektórych laptopów
– wymagana podstawowa konfiguracja związana z podłączeniem do monitora
– tanie konfiguracje mogą mieć problemy związane z wydajnością
– ciężko znaleźć tzw. „gotowce” zawierające dysk twardy czy system opercyjny
A jak przy tym wypada komputer OPS?
Po omówieniu alternatyw warto skonfrontować je z „oryginałem”, czyli komputerem OPS. Rozwiązanie to zdążyło upowszechnić się w monitorach interaktywnych i kusi plusami płynącymi z integracji obu sprzętów. Brak potrzeby podłączania kabli, szybkie włączanie i wyłączanie wraz z monitorem interaktywnym czy duże możliwości podłączeniowe są dużą zachętą dla tych, którzy dopiero budują „multimedialne i interaktywne centrum edukacji czy biznesu”. Wykorzystanie systemu Windows daje oczywiście ogromne możliwości, ale z drugiej strony mamy ograniczony wybór jeżeli chodzi o dostępne konfiguracje.
Plusy
+ znakomicie integruje się z monitorami interaktywnymi – prawdziwe rozwiązanie all-in-one
+ jednorazowa instalacja, brak kabli, wpasowanie w obudowie monitora
+ wraz z zainstalowanym systemem Windows 10 stanowi najbardziej przyjazną dla użytkownika konfigurację monitora interaktywnego
+ włącza i wyłącza się razem z monitorem, w wybranych modelach (Pro3/Pro4K) integruje się z portami USB na froncie monitora
+ bardzo duże możliwości podłączeniowe
+ OPS można przenosić pomiędzy monitorami (o ile to kompatybilne modele)
+ stosunkowo niskie zużycie energii i bezgłośna praca
+ dostępne konfiguracje są wydajne, a ilość wersji pozwala na dopasowanie do zastosowań
Minusy
– praktycznie brak możliwości konfiguracji – dostępne jedynie określone specyfikacje
– mniejsza uniwersalność – jeżeli szkoła posiada monitory interaktywne różnych producentów to brak możliwości relokacji samego OPSa
– podobne konfiguracje komputerów stacjonarnych i (czasami) laptopów są tańsze
A czego nie polecamy?
Jest kilka opcji, których niestety nie możemy zarekomendować, a należą do nich różnego rodzaju mikrokomputery, takie jak Raspberry Pi, Tinker Boardy czy minikomputery przemysłowe. Główną przyczyną jest brak możliwości zainstalowania systemu Windows (lub pełnoprawnej wersji), ograniczenia związane z wydajnością czy wreszcie ograniczenia sprzętowe. Oczywiście odpowiednia konfiguracja może spowodować, że monitor interaktywny zadziała z takim urządzeniem, ale komfort pracy, brak wsparcia dla aplikacji czy ograniczenia sprzętowe, mogą niepotrzebnie zniechęcić użytkowników do pracy z monitorem.
Uzyskana w ten sposób podstawowa funkcjonalność jest z kolei oferowana przez wbudowany w niemal każdy monitor moduł Android, co dodatkowo zmniejsza sens istnienia takich konfiguracji.
Podsumowanie
Najważniejszym w zestawie interaktywnym zawierającym monitor jest dopasowanie rozwiązania do istniejących potrzeb i maksymalizacja komfortu pracy. Niektórym z Was wystarczy zapewne wbudowany Android – rozwiązanie najtańsze i przyjemne w użytkowaniu. Z kolei Ci, którzy lubią pracować w systemie Windows mogą preferować OPS, jeśli niedawno zakupili sprzęt komputerowy – mogą go po prostu podłączyć do monitora i cieszyć się pełną funkcjonalnością. Mamy szczerą nadzieję, że powyższy artykuł pomoże Wam w wyborze odpowiedniego rozwiązania do swojego interaktywnego zestawu z monitorem. Jeśli macie inne sugestie lub wnioski – podzielcie się nimi!
